หนังสือในดวงใจ-4
โสภณ เปียสนิท
..................................
จากนั้นท่านสอนแบบวิชาสาม คือการฝึกกสิณชนิดใดชนิดหนึ่งแล้วยกจิตพิจารณาวิปัสสนาคือความเป็นจริงของสรรพสิ่ง ที่ต้องดำเนินไปตามหลักของ อนิจจัง ไม่เที่ยง ทุกขัง เปลี่ยนแปลง อนัตตายึดถือมิได้
และท่านสอนหลักการปฏิบัติแบบอภิญญา และปฏิสัมภิทัปปัตโต ด้วยการเจริญกสิณครบสิบกอง ฝึกการเจริญญาณ และฌานอย่างต่อเนื่องทุกระดับ แล้วจึงยกจิตเข้าสู่วิปัสสนาตามหลักไตรลักษณ์ ยอมรับหลักความเป็นธรรมดา เกิดขึ้นดำรงอยู่และดับไป
ท่านสอนทุกอย่างที่เกี่ยวข้องไว้โดยละเอียด นิวรณ์ ฌาน สมาธิ วิปัสสนา นิมิต อิทธิบาท อิริยาบถ กฏเกณฑ์แห่งการปฏิบัติ บารมีสิบ จริตหก สมาทาน อสุภกรรมฐาน การพิจารณาขันธ์ อนุสสติ อาหาเรปฏิกูลสัญญา สังโยชน์สิบ ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ ท่านเรียงตามลำดับ เน้นความเกี่ยวโยงซึ่งกันและกัน ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความเป็นอัจฉริยะสุดยอดแห่งพระอาจารย์อันหาพระองค์ใดเสมอเหมือนได้ยากยิ่ง
ประโยชน์ที่ได้จากหนังสือนี้เป็นสิ่งที่ผมต้องเขียนถึงเพื่อบอกกล่าวคุณผู้อ่านทราบว่าเหตุใดผมจึงยกหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกในดวงใจ
ประเด็นที่หนึ่ง ผมใช้หนังสือเล่มนี้เป็นสะพานเชื่อมโยงชีวิตเข้าสู่หลักธรรมทางศาสนาอย่างต่อเนื่อง มองเห็นชัดว่าศาสนาเป็นเรื่องเดียวกับชีวิตประจำวัน การเกิดขึ้น การศึกษาเรียนรู้ เจริญเติบโต ร่วงโรยชรา ละทิ้งสังขารสู่สัมปรายภพ
ประเด็นที่สอง หนังสือเล่มนี้สอนให้รู้จักการพัฒนาชีวิตด้วยการเรียนรู้สรรพวิทยาทางโลกได้อย่างต่อเนื่องไม่ทอดทิ้ง และศึกษาหลักธรรมให้มากขึ้นตามลำดับ การก้าวเดินแห่งชีวิตจึงเป็นความสมดุลระหว่างกายและจิต ระหว่างโลกและธรรม
ประเด็นที่สาม หนังสือเล่มนี้สอนให้ผมรู้จักการดำรงอยู่ด้วยการทำประโยชน์ทั้งประโยชน์ตน และประโยชน์แก่สังคมเท่าที่จะสามารถทำได้ ให้สมกับการมีชีวิตอยู่อย่างมนุษย์ที่สื่อความหมายว่า ผู้มีจิตใจสูง ด้วยเหตุดังที่กล่าวมานี้ ผมจึงยกให้หนังสือเล่มนี้เป็นสุดยอดแห่งหนังสือในดวงใจเล่มแรกครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น