ลีลาชีวิตแห่งดวงดาว-6
โสภณ เปียสนิท
...........................
คราวนี้เธอก้มหน้านิ่งนาน มองลงไปที่พื้นเบื้องล่าง แมวสองตัวเดินมาใกล้ปลายเท้าสองข้างของเธอแล้วคลอเคลียไม่จากไป “ทำไมแต่งงานไม่ได้” เค้าลางของความยุ่งยากยิ่งกว่าครอบคลุมบรรยากาศที่มืดมิดให้มืดยิ่งกว่าลงไปอีก เธอเงยหน้ามาเผชิญสายตากับผมอย่างตรงไปตรงมา มองเห็นขอบตาสองข้างของเธอเอ่อล้นด้วยน้ำใส “หนูเป็นเมียน้อย” แล้วก้มหน้าลงบนฝ่ามือตัวเองนิ่งนานอยู่อย่างนั้น
หลังการสัมมนาครั้งนั้น เรา ผู้เข้าร่วมประชุมต่างกล่าวลาซึ่งกันและกันด้วยความอาลัย สำหรับ “ดวงดาว” ยังอยู่ในห้วงคำนึงของผมอย่างไม่เสื่อมคลาย ช่างเหมือนลีลาแห่งดวงดาวบนฟากฟ้าสมชื่อ ทุกคราเมื่อค่ำคืนมาเยือน ดวงดาวมากกว่าคณานับค่อยๆ ไต่ขึ้นสู่ฟากฟ้าอันกว้างใหญ่ไพศาลเกินคะเน แข่งขันกันเปล่งแสงอันสุกสกาวระยะระยับ ระหว่างเวลาอันเริงรื่น ดาวบางดวงร่วงลงสู่ภาคพื้นหายลับไปต่อหน้า บางดวงส่องแสงริบหรี่เหมือนหดหู่กับชีวิต นอกจากนี้ต่างร่ายลีลารอแสงสุรีย์ดวงตาแห่งโลกจะมาเยือนในวันรุ่ง นี่คือลีลาแห่งดวงดาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น