บทความที่ได้รับความนิยม

วันอังคารที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ลีลาชีวิตแห่งดวงดาว-3

ลีลาชีวิตแห่งดวงดาว-3
โสภณ เปียสนิท
...........................

                สีหน้าของเธอขรึมลง ก่อนเอ่ยเป็นการเป็นงาน “อาจารย์คิดว่าชีวิตหนูควรเป็นอย่างไรค่ะ” ผมเริ่มนิ่งใช้ความคิดอย่างหนัก คำถามของเธอจริงจังเกินกว่าจะคุยเพื่อผ่านเลย “น่าจะประสบความสำเร็จเกินอัตราเฉลี่ย ของหญิงสาวทั่วไปนะ” ผมแสดงทัศนะตามที่เห็นและคิด “ไม่นะ ไม่ได้เป็นอย่างนั้น” เธอคัดค้านแสดงว่ายังไม่พึงพอใจต่อวันนี้ของชีวิต
                “แล้วเป็นอย่างไร” ผมแสดงความสนใจในเรื่องราวของเธอมากยิ่งขึ้น “การเรียน หนูก็เรียนแค่ผ่าน” “ไม่เป็นไร่นี่ อย่างน้อยก็เรียนจบปริญญาตรีมาได้แล้ว” “ใช่อาจารย์ แต่มันก็แค่ผ่าน” “ดีแล้ว น่าจะพึงพอใจ ตอนนี้เธอทำอะไร” “หนูเรียนต่อค่ะ” ผมดีใจกับเธอ “ดีแล้วนี่ น้อยคนจะได้เรียนต่อปริญญาโท” เธอตอบกลับมาโดยเร็ว “ต่อปอเอกแล้วค่ะ” “อ้าว..” ผมร้องอ้าวยาวนานกว่าปกติ “อย่างนี้ต้องเล่าให้อาจารย์ฟังหน่อย”
เธอจิบน้ำส้มในแก้วมองไปทางสายน้ำแควใหญ่ยามเย็นย่ำสายัณห์ตะวันรอน “หลังจากเรียนกับอาจารย์ 1 ปี หนูสอบเข้าพยาบาลเชียงใหม่ได้ จึงไปเรียนที่โน่น จบแล้วก็ทำงานพยาบาล แล้วก็ไปต่อปริญญาโท” ผมรู้สึกอย่างยินดีที่เห็นศิษย์ก้าวหน้าทางการศึกษา “ดีแล้ว ที่เธอขยันเรียน เพราะการเรียนทำให้ชีวิตก้าวหน้า” “ใครใครก็เรียนแบบหนูนี่แหละค่ะ” “อ๋อ แสดงว่าพยาบาลขยันเรียนกันทุกคน” ผมชื่นชมและชื่นชอบการเรียนอยู่ก่อนเป็นทุนเดิม
นั่งมองดอกกุหลาบสีแดงสองดอกในแจกันทรงสูงขนาดเล็กกลางโต๊ะ เธอหยุดจิบน้ำส้มแก้คอแห้งสีหน้าครุ่นคิดย้อนรำลึกเหตุการณ์ในความทรงจำ “ช่วงชีวิตแห่งการศึกษา เป็นช่วงชีวิตแห่งความสุขของหนู” สีหน้าฉายความสุขออกมาให้เห็นอย่างสังเกตได้ “เอ..มันสุขอย่างไรกันหรือ” ผมอดสงสัยไม่ได้ เพราะการเรียนในระดับปริญญาโท ต้องทุ่มเทมิใช่น้อย กว่าจะผ่านไปได้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น